เปิดสมองมองก่อสร้าง

โดย ต่อตระกูล ยมนาค

ประสบการณ์งานควบคุมงานแรก ของผมเริ่มที่ Siam Center อาคารแรกที่ไม่มีแล้ว
     เป็นเวลากว่า 50 ปีแล้ว แต่เป็น ประสบประการที่มีคุณค่ามากในชีวิตการทำงานต่อมา

ผมทำงานในฐานะวิศวกรควบคุมงานจากสำนักงาน
อาจารย์ ดร.รชฏ กาญจนะวณิชย์
     ผมมักแนะนำรุ่นลูก รุ่นหลาน ว่างานที่เริ่มทำในช่วงหนึ่งถึงสองปีแรกหลังจากจบมหาวิทยาลัยมา ควรจะต้องเลือกงานที่ได้ประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด ซึ่งแตกต่างกับค่านิยมของคนรุ่นใหม่ ที่เขาบอกว่าในสมัยนี้เขาจะแข่งกันว่าใคร จะได้เงินเดือนมากที่สุดมาอวดกัน
     สำหรับตัวผมและคนในยุคผม มองเรื่องความน่าสนใจและประสบการณ์ที่จะได้ในการทำงานในปีแรกเพื่อมาเสริมสร้างส่วนที่เราขาดไปจากการเรียนในห้องเรียนที่ต้องเล่าเรียนทฤษฎี ต่างๆมากมายถึงจะมีการปฏิบัติในห้อง lab หรือที่เรียกว่าห้องปฏิบัติการในการเรียนปีสุดท้าย ในตอนบ่ายเป็นประจำก็ตาม แต่ก็เป็นการปฎิบัติการเพื่อให้เสริม กับทฤษฎีการออกแบบ เท่านั้นต้องขอบอกว่าหลักสูตรวิศวกรรมโยธาในมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์นั้นเป็นสาขาวิชาที่กำลังขาดแคนมากในช่วงที่ประเทศไทยกำลังพัฒนาต้องมีวิศวกรไปดำเนินงานขั้นออกแบบและก็ต้องไปควบคุมงานด้วยจำนวนมาก

จำได้ว่าในวันที่ผมไปอ่านประกาศว่าผมได้จบการศึกษาวิศวกรรมศาสตร์แล้วนั้น ขณะเดินออกมาก็เห็นมีป้ายกระดาษเล็กๆติดอยู่ที่แผงประกาศหาวิศวกร
     ผมก็รีบไปที่ สำนักงานอาจารย์รชฏทันที พอไปถึงก็เจออาจารย์รชฏนั่งทำงานอยู่ ท่านก็ถามผมว่าคุณอยากทำงานอะไร ผมบอกว่าผมอยากได้ประสบการณ์ทำงานจริงในงานก่อสร้างว่าเขาทำงานก่อสร้างกันยังไงครับ
     อาจารย์ก็ตอบว่า อย่างนั้น
ก็ตรงตามที่คุณต้องการเลยมาทำงานได้พรุ่งนี้เลยเงินเดือน 2500 บาทเอาไหม
     2500 บาทในสมัยเมื่อ 50 กว่าปีที่แล้วเรากินข้าวมื้อละเพียง 20 บาททองคำก็ยัง ก็ยังพันกว่าบาทต่อ 1 บาทนะครับ

จริงๆแล้วเพื่อนๆวิศวฯรุ่นผมที่ไปทำงานราชการกว่าครึ่งหนึ่งรุ่นที่ไปเข้าทำงานราชการต่างๆนั้นก็ได้รับเงินเดือน แค่ 2500 บาทเหมือนกัน
…”… ทุกเช้าวันจันทร์พบกับเรื่องราวน่าสนใจในวงการก่อสร้างในชุด”เปิดสมองมองก่อสร้างวันนี้ขอนำเรื่องราวที่ผมทำงานในปีแรกเมื่อ 50 ปีที่แล้วมาเล่าสู่กันฟังนะครับ